کس نزد در خانه پیغمبر خود آذری

سر به تسلیم و رضا ناورده هرگز سروری

تار سن در گردن او بست از سگ کمتری

تا بشیر حق نمودند ادعای همسری

از در غصب خلافت روسیاه خودسری

واگذارد امتان خویش را بی رهبری

دختر خود را و بخش ارث را بر دیگری

داشتی گر شوهر زهرای اطهر یاوری

پهلوی او را شکست از ملعنت بدگوهری

جا کند بوبکر چون بوزینه ای بر منبری

کس نبیند بعد از این بالاتر از این محشری

در مدینه هر که او را دید با چشم تری

از طریق بی وفایی مردم یک کشوری

شعله از سوز جگر چون مرغب بی بال و پری

در شکایت گاهی از دور سپهر چنبری

گر بماند در جهان یک دختری از کافری

بهتر آن باشد کز این شرح غم افزا بگذری