ای سردور از بدن روزی تو سامان داشتی

خضر را رهبر تو بودی جانب عین الحیات

هرگز از یادم نخواهد رفت کاندر کربلا

او فتاد آخر به دست اهرمن انگشترت

روی اطفال یتیمت گشت از سیلی سیاه

گر نبردند از تنت آن کهنه پیراهن چرا

کج نمودی از تنت آن کهنه پیراهن چرا

کج نمودی گردن خود در بر دشمن چرا

ای برادر خواهر زارت بسر معجر نداشت

شمر را دیدی به خونت تشنه بود ای تشنه لب

حرمت مهمان نوازی خولیا اینسان نبود

(صامتا) تا خود جزایت چیست در روز جزا