امشب که شبم به وصل تو می گذرد،

بر روی هوا بگستران تا ناگاه

بوصف الحال خورشید دل افروز

امشب که شد آن ماه فلک مهمانم،

ور صبح نفس زند ز آه سحری

چو جم بشنید نظم همچو آبش

امشب شب آنست که دل چیره شود

گر صبح گریبان شب تار درد

ز ناگه خنده ای زد صبح دم سرد

شب هندو معنبر زلف بر بست

گرفت آن ماه تابان را در آغوش

لبش بوسید و شیرین قطعه ای گفت