رنگی از حسن رخت، مایه گلبرگ طری، است

سخن از لعل تو گویم، سخنم، زان شکری است

بر صبا نیست، وثوقی که صبا در به دری، است

خون چشمم که روان است، ازان رو جگری است

ما از آن روی برآنیم که آن ماه، پری است

تو برآنی که ز صبرست، نه از بی صبری است