در تاب رفته و سخن، از سر گرفته است

یابد بدین طریق، که او در گرفته است

دود دلم، دریچه خاور، گرفته است

کامروز، باز، در قدح زر، گرفته است

در گردن صراحی و ساغر گرفته است

عالم همه شمامه عنبر، گرفته است

بس خردها که بر گل احمر، گرفته است

شمعش نگر، که چون به زبان در گرفته است

زان روی راست، شکل صنوبر گرفته است

سلمان به یاد قد تو، در بر گرفته است