چشم داریم که دلبستگی بنمایی

تو کجایی که منت هیچ نمی بینم باز؟

دل فرزانه من تا سر زلف تو بدید

این چه خشم است که رفتی و نمی آیی باز؟

نتوانتم نظر از زلف تو بر بست که هست

گو مینداز نظر بر رخ منظور دگر

تو مرا آینه جانی و در عین صفا

ای تو با جمله و تنها ز همه فی الجمله

زلف را گوی که در گردن من دست مکن

پخت سودای سر زلف تو سلمان عمری