چند گویی با تو یک شب روز گردانم چو شمع

رشته عمرم به پایان آمد و تابش نماند

می دهم سررشته خود را به دست دوست باز

آبم از سر درگذشت و من به اشک آتشین

دامنت خواهم گرفت امشب چو مجمر ور به من

بند بر پای و رسن در گردن خود کرده ام

گر سرم برداری از تن سر نگردانم ز حکم

احتراز از دود من می کن که هر شب تا به روز

رحمتی آخر که من می میرم و بر سر مرا

مدعی گوید که سلمان او تو را دم می دهد