یار دل می جوید و عاشق روانی می دهد

چون نمی افتد به دستش آستین وصل دوست

گفت: لعلت می دهم کام دلت، باری مرا

با وصالش می توانم جاودان خوش زیستن

گو برون کن جان و دل هرکس که او چون جام می

گفتمش موی تو بر زانو چه آید هر زمان؟

گفتم: از من هیچ ذکری می رود در حلقه اش؟

غم مخور سلمان به غم خوردن که چرخ از خوان خویش