حبذا وقتی که ما را دوش بود

رو به رو، آغوش بر آغوش بود

آنچه غیر از دوست بد، فرموش بود

بانگ «هایاهای و نوشانوش» بود

عقل و جان سرمست و دل مدهوش بود

تا خروس صبحدم خاموش بود

بر فلم خون جگر بر جوش بود

پرده پب را که آن سرپوش بود

آن هم از بد گفتن بد گوش بود

گوهری کز لطف او، در گوش بود