هم دل به غم فرو شد، هم جان به هم برآمد

درهای دل ندانم، عشق از کجا درآمد؟

وز دل دریست تا جان، عشقش از آن درآمد

زیرا که هر زمانی، بر شکل دیگر آمد

در خون خود چو پیشش، با دامن تر آمد

درویش رفت ازین جا، آنجا توانگر آمد

بگذشته بود از آن سر، امروز با سر آمد

بس قطره های خونین، کز چشم ساغر آمد

از خاک او نسیمی کامد، معنبر آمد

کز آستانت او را، بالین و بستر آمد