104
غزل شمارهٔ ۱۶۷
یار به زنجیر زلف، باز مرا می کشد
در پی او می روم، تا به کجا می کشد
نام همه عاشقان، در ورق لطف اوست
گر قلمی می کشد، بر سر ما می کشد
هر چه ز نیک و بدست، چون همه در دست اوست
بر من مسکین چرا، خط خطا می کشد؟
بار تو من می کشم، جور تو من می برم
پرده ز رویت چرا، باد صبا می کشد؟
خادمه حسن توست، شمسه گردون که اوست
می رود و بر زمین، عطف قبا می کشد
حسن تو بین کز برم، دل به چه رو می برد
وین دل مسکین نگر کز تو چها می کشد
بار غمت غیر من، کس نتواند کشید
بر دل سلمان بنه، آن همه تا می کشد