هر ذره که عکسی، ز رخ یار، ندارد

کوه و کمر و دشت، پر از نور تجلی است

در دل تویی و راز تو غیر از تو و رازت

دامن مکش از من، که رفیق گل نازک

بلبل همه شب در غم گل بر سر خار است

در آینه اش، جمله خلایق نگرانند

هر آینه دارد طرف روی تو، زنگار

دریاب که افتاد، زناگه، به دیارت

در چشم تو زهاد نمایند، که چشمت

دارم غم جان و دل بیمار و در این حال

آورد به کفر شکن زلف تو، سلمان