بر آستان رفیع خدایگان جهان

ستاره لشکر خورشید رای گردون قدر

خدایگان سلاطین امیر شیخ حسن

کمینه بنده داعی دولتش سلمان

به رسم تذکره در باب حال خویش دو فصل

یکی که مدت ده سال می رود تا من

قوافل دعوات از دل و زبان من اند

ز فاضل صدقات تو بود در دیوان

سه سال شد که از آن کرده اند بعضی کم

پس از ملازمت ده دوازده ساله

معایش دگران از فواضل کرمت

مرا ز مرحمت خسروانه ات اکنون

که از مواجب من آنچه قطع فرمودند

دگر تغیر و تبدیل ره بدان ندهند

که تا به دولت شاه از سر فراغ درون

دوم چو دخل رهی کم شد و زیادت خرج

قروض شد متراکم ازین سبب بر من

بهد خاک پای تو کز فرط ازدحام عیال

اگر چنانچه مرا کارکی بفرمایید

قضای قرض کنم و ز بلا شوم ایمن