ای شهنشاهی که این چرخ مقوس روز رزم

طینت پاک تو را از جوهر عقل آفرید

گرد خیلت را ظفر در چشم دولت سرمه کرد

دست تو ابواب آمال خلایق کرد باز

همتت راضی نشد ورنه ز گرد موکبت

تیزیی می کرد خنجر بهر خون دشمنت

زر غلام حلقه در گوش غلامان تو شد

فیض دستت دید دریا زیر لب با ابر گفت

هر که در مدح تو چون سوسن نشد رطب اللسان

پادشاها گر چه گستاخی است لیکن واجب است

بر من از دین است باری بس قوی و من ضعیف

طوبی بار آور طبع مرا طوبی له

بر ادا قرض سلمان وعده ها دادند لیک

بود مقصودش که در دست تو گردد ساخته

کعبه آمال چون درگاه گردون قدرت است

مرغ جان ناتوانم بال پریدن نداشت

داشتم عزم سفر چون ماه بهر اجتماع

التفاتی گر کند رای قدر فرمان تو

حاجت من بنده می داند که خواهم شد روا

روز حشرت از حساب سال و ماه و عمر باد