شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۳۱
صائب تبریزی
صائب تبریزی( متفرقات )
101

شمارهٔ ۲۳۱

خوشا دردی که مهرم از لب خاموش بردارد
خوشا جوشی که از سر دیگ را سرپوش بردارد
درین میخانه از خاکی نهادان چون سبوی می
که بار دوش می گردد که بار از دوش بردارد؟
دم مشکل گشایی هست با مطرب که گر خواهد
سبک چون پنبه سنگینی مرا از گوش بردارد