در نمود نقشها بی اختیار افتاده ام

بر لب بام خطر نتوان به خواب امن رفت

خواری و بی قدری گوهر گناه جوهری است

ز انقلاب چرخ می لرزم به آب روی خویش

هر که بر دارد مرا از خاک، اندازد به خاک

نیست دستی بر عنان عمر پیچیدن مرا

هیچ کس حق نمک چون من نمی دارد نگاه