126
غزل شمارهٔ ۵۴
مکتوب من به خدمت جانان که می برد؟
برگ خزان رسیده به بستان که می برد؟
دیوانه ای به تازگی از بند جسته است
این مژده را به حلقهٔ طفلان که می برد؟
اشک من و توقع گلگونهٔ اثر؟
طفل یتیم را به گلستان که می برد؟
جز من که باغ خویشتن از خانه کرده ام
در نوبهار سر به گریبان که می برد؟
هر مشکلی که هست، گرفتم گشود عقل
ره در حقیقت دل انسان که می برد؟
سر باختن درین سفر دور، دولت است
ورنه طریق عشق به پایان که می برد؟
صائب سواد شهر مرا خون مرده کرد
این دل رمیده را به بیابان که می برد؟