به زیر سایهٔ پل موسم بهار مخسب

به زیر سایهٔ شمشیر آبدار مخسب

میان چار مخالف به اختیار مخسب

تو نیز در دل شب ای سیاهکار مخسب

دلی چو آینه داری، به زنگبار مخسب

درین سفینهٔ پر رخنه زینهار مخسب

تو هم شبی رخی از اشک تازه دار مخسب

شبی به ذوق مناجات کردگار مخسب

تو نور چشم وجودی، درین غبار مخسب

تو نیز جزو زمینی، درین بهار مخسب

چه می شود، تو هم از بهر آن نگار مخسب

ز عمر یکشبه کم گیر و زنده دار، مخسب