اگر ز خود نتوانی، ز خانه بیرون آی

نگشته است صبا تا روانه بیرون آی

ز خود به زور شراب شبانه بیرون آی

همین تو سعی کن از آستانه بیرون آی

چه می شود، تو هم از کنج خانه بیرون آی

سبک ز بحر غم بیکرانه بیرون آی

تو هم ز خرقهٔ خود صوفیانه بیرون آی

به ذوق صحبت یار یگانه بیرون آی

کنار اگر طلبی، از میانه بیرون آی

ازین قلمرو ظلمت چو شانه بیرون آی

اگر ز اهل دلی، چون نشانه بیرون آی

به این کمند ز قید زمانه بیرون آی