تا از خودی خود نبریدند عزیزان

چون عمر سبکسیر ازین عالم پرشور

دادند به معشوق حقیقی دل و جان را

دیدند که در روی زمین نیست پناهی

خارست نصیب تو ز گلزار، وگرنه

فقری که تو امروز به هیچش نستانی

درقید فرنگ آن که نیفتاده، چه داند

صائب نرسیدند به سر منزل مقصود