چون داغ لاله از جگر درد زاده ایم

بی اضطراب همچو هدف ایستاده ایم

با خود اگر قرار اقامت نداده ایم

چون صبح ما دوبار درین نشاه زاده ایم

اوراق هستیی است که بر باد داده ایم

آخر تو هم فتاده و ما هم فتاده ایم

چون غنچه دست بر دل پر خون نهاده ایم