از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا

شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

موج بی پروای دریای حقیقت کن مرا

خانه دار گوشهٔ چشم قناعت کن مرا

زندهٔ جاوید از دست حمایت کن مرا

آتشین رفتار چون اشک ندامت کن مرا

از فراموشان امن آباد عزلت کن مرا

تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا

مرحمت فرما، ز ویرانی عمارت کن مرا

من که باشم تا کنم تلقین که رحمت کن مرا؟