حسن بالادست را هر روزشان دیگرست

از می روشن صفای جام می گردد حجاب

چهره گل پرده رخسار گلرنگ کسی است

چشم کوته بین به غور کار نتواند رسید

عالم آسودگان دایم بود بر یک قرار

قبله را چون طاق نسیان از نظر افکنده ایم

گر چه حفظ حق جهان را دیده بانی می کند

چون سکندر دست شستن از زلال زندگی

می تراود گر چه از هر خار شکر نوبهار

می توان رفتن به پای علم بر بام خرد

از تحمل دشمن خونخوار می گردد دلیر

این جواب آن غزل صائب که ملا گفته است