از مکان ها دزد را دایم کمینگه مطلب است

بیشتر دل می برد خالی که در کنج لب است

چون شود معشوق نو خط، وقت عرض مطلب است

آفتاب ذره پرور میل چشم کوکب است

گر هزاران سال می مانی همین روز و شب است

روی منزل را نبیند هر که چوبش مرکب است

هست اگر آزادیی زیر فلک، در مکتب است

دامنی کز دست نتوان داد دامان شب است