به چشم آینه از توتیا نیامد آب

شود ز حلقه خط گر چه حسن پا به رکاب

نظر به جلوه مستانه تو موج سراب

که از نظاره او تشنه می شود سیراب

کتان رفو نپذیرد ز پرتو مهتاب

فروغ روی ترا چون کند نهفته نقاب؟

چنان که از رگ تلخی است خوشگوار شراب

چگونه روی ترا می برآورد ز حجاب؟

که دلپذیرترست از کباب، بوی کباب

به نیم چشم زدن سر به باد داد حباب

که هست صد گره از سبحه در دل محراب

چنین که قافله عمر می رود به شتاب

کدو شکسته نگردد به زور باده ناب

چنان که جنبش گهواره است باعث خواب

حجاب دیده وران نیست عالم اسباب

که هست طاق کهن تازیانه سیلاب

اگر به شبنم گل ریگ می شود سیراب