روز روشن گل و شمع شب تارست شراب

تا بوی در دل خم، هست فلاطون زمان

روی عقل است ز سر پنجه تاکش نیلی

نعل بی طاقتی از جام در آتش دارد

هر حریمی که در او ساقی تردستی نیست

می کند با لب میگون تو می کار نمک

هست از روی تو چون برگ خزان دیده خجل

نه حباب است که در ساغر می جلوه گرست

گریه تلخ بود حاصل میخواری من

نتواند طرف عشق شد از بی جگری

ظلمت غم چو کند تیره جهان را صائب