کز هر دو جهان است برون، جای دل ما

دنیا نشود سلسله پای دل ما

رازی که زند غوطه به دریای دل ما

ورنه شب قدرست سویدای دل ما

هر چند شود چشم، سراپای دل ما

از داغ بود دیده بینای دل ما

در بستن چشم است تماشای دل ما

در ترک تمناست تمنای دل ما

بیرون نزند رنگ ز مینای دل ما

از داغ تو در دامن صحرای دل ما

یک گوهر ناسفته به دریای دل ما

از می نرود خشکی سودای دل ما

شیرازه جمیت اجزای دل ما

کو همنفسی تا کند احیای دل ما؟

شمعی که شود انجمن آرای دل ما