خط صبح نوبهار بود خواب ناز را

در جلوه هر که بنگرد آن سرو ناز را

از کبک مست نیست حذر شاهباز را

نقش مراد، آینه پاکباز را

گردن نهاد حلقه زلف ایاز را

موسم یکی است قافله های حجاز را

بر قد شمع جامه سوز و گداز را

سازد نیازمند دل بی نیاز را

این خوش فسانه ها ره دور و دراز را

ز اصلاح شمع، دل به دو نیم است گاز را

در خانه واگذار نماز دراز را

کم کم کنند باز، نظر شاهباز را

تا یافتم حقیقت عشق مجاز را