شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۷۰
صائب تبریزی
صائب تبریزی( غزلیات )
146

غزل شمارهٔ ۷۰

شد غرور حسن از خط بیش آن طناز را
بوی این ریحان گران تر کرد خواب ناز را
انتظار صید دارد زاهدان را گوشه گیر
نیست از سیری، ز دنیا چشم بستن باز را
در هوای رستگاری نیست بال افشانیم
می کنم از بال بیرون قوت پرواز را
آنچنان کز برگ گل گردید رسوا بوی گل
پرده بسیار من بی پرده کرد این راز را
از هدف گرد خدنگ گر مرو ظاهر شود
هست خاکستر ز دلها شعله آواز را
نیست پروا عشق را از نخوت ارباب عقل
مستی کبکان فزاید جرأت شهباز را
کرد صائب عیبجویان را به کم حرفی خموش
از خموشی شمع می بندد دهان گاز را