مکن ای بی وفا ناآشنایی

نگیرد در دل عاشق شکستم

به طوف کعبه انصاف رو کن

به این بیگانگان آشناروی

اگر گیرد غبار خاطرم اوج

ز دست خصم بیرون می کنم تیغ

تکلف نیست در طرز سلوکم

نمی چسبد به کلک و نامه دستم

خمار زرد روی هجر دارد

ندانم جمع چون کرده است لاله

مصیبت خانه پر دود ما را

چرا باشم گران در چشم مردم؟

به چندین شانه از زلف درازش

ز چشم مشتری گردید پنهان

خزان صائب اگر این رنگ دارد