با اهل دل ای گردش افلاک چه داری؟

دودم به فلک بر شد و گردم به هوا رفت

بگذار به درد دل خود ماتمیان را

در قطع امیدست گر آسودگیی هست

تا ابر بهاران نشود چشم تو از درد

امید فروغ از مه و خورشید درین بزم

خورشید درین دایره خون می خورد از دور

از صحبت باد سحر ای غنچه بیدل

صائب ز شب دل سیه نامه اعمال