گر درد طلب رهبر این قافله بودی

زود این ره خوابیده به انجام رسیدی

دل چاک نمی گشت ز فریاد جرس را

شوق است درین وادی اگر راحله ای هست

می بود اگر مغز ترا پرده هوشی

از خون جگر کام کسی تلخ نگشتی

دریای وجود از تو شدی مخزن گوهر

شیرازه جمعیتش از هم نگسستی

چون آب روان می گذرد عمر و تو غافل

صائب سر زلف سخن از دخل حسودان