ای گل ز شوخ چشمی اغیار غافلی

ای گل ز دامن تر اغیار غافلی

در خواب ناز نرگس خود را ندیده ای

آیینه خمار شکن پیش دست توست

هر موی بر تن تو شود آه حسرتی

افکنده ای بساط اقامت به زیر چرخ

دولت طلب ز سایه بال هما کنی

چون رشته دست پیش گهر می کنی دراز

چسبیده ای چو نی به شکرخواب عافیت

زان چون جرس همیشه دلت می تپد که تو

واقف نه ای ز رفتن عمر سبک عنان

داری گمان که با تو به دل گشته است راست