ز برگریز، دل بی قرار ازان داری

برآوری ز گریبان رستگاری سر

جوی غم تو ندارد جهان بی پروا

سپهر سایه جان بلند پایه توست

مکن به مشورت نفس زن صفت کاری

سفینه ای به کف آر از شکست خود چون موج

زبان شکر تو چون سبزه در ته سنگ است

ز کیمیای قناعت نگشت چشم تو سیر

برات رزق تو بر آسمان نوشته خدای

ز آستانه دل پا برون منه صائب