چشم بد دور که خوش تیغ زبانی داری

تو که چون شرم و حیا آینه دانی داری

تو که چون ابروی پیوسته کمانی داری

ورنه در هر نظری ملک جهانی داری

تو هم ای غنچه دلت خوش که دهانی داری

خبرت نیست که در پی چه خزانی داری

از جوانمردی اگر نام و نشانی داری

تو که چون بی خبری تخت روانی داری؟

اگر از خوان قناعت لب نانی داری

در حریم دل اگر سوز نهانی داری

مرو از راه که در دست عنانی داری

اگر از مردم سنجیده نشانی داری