خوب دارد زاهد شیاد، داروگیر را

در نشاط و خرمی، غافل نمی جوید سبب

نفس قابل را دم گرمی به اصلاح آورد

لال خواهی خصم را، گردآوری کن خویش را

گردن رعنا غزالان را کند خط چرب نرم

نیست مجنون مرا پروایی از بند گران

روی خاک از سایه دستش نگارین گشته بود

چرب نرمی کن که باران ملایم می کند