سبک چون تیغ ازین زیر سپر بیرون نمی آیی؟

ز زندان صدف تا چون گهر بیرون نمی آیی

که چون عنبر ز خامی بی سفر بیرون نمی آیی

ز زندان تن خاکی اگر بیرون نمی آیی

چرا زین نیستان چون شیر نر بیرون نمی آیی؟

ز بندیخانه نی چون شکر بیرون نمی آیی

ز جای خود به زخم نیشتر بیرون نمی آیی

ز خود یک ره چرا ای بی خبر بیرون نمی آیی؟

چرا یک ره ز خود ای بیجگر بیرون نمی آیی؟

اگر از کاروان همچون خبر بیرون نمی آیی

چرا زین جسم خاکی پیشتر بیرون نمی آیی؟

ز شکر بی قیاس یک نظر بیرون نمی آیی

تو چون از عهده این چشم تر بیرون نمی آیی

به سیر ماهتاب امشب اگر بیرون نمی آیی

چرا از پرده شرم ای پسر بیرون نمی آیی؟

که گر عالم شود زیر و زبر بیرون نمی آیی

چرا از خانه ای بیدادگر بیرون نمی آیی؟

درست از کارگاه شیشه گر بیرون نمی آیی