همان بر خرده گل از تهی چشمی نظر داری

به آهی می توانی چرخ را از جای برداری

که در هر جنبشی دام تماشای دگر داری

اگر دست از عنان اختیار خویش برداری

چه حاصل زین که یار خویش را در زیر پر داری؟

به جوشی می توانی زین سر خم خشت برداری

که بی این نیل از چشم خریداران خطر داری

چو خود را بشکنی صد شهپر از موج خطر داری

همان بر چهره این داغ کلف را چون قمر داری

که این شیرینی از حسن گلوسوز شکر داری

که در هر پرده ای چون برگ گل روی دگر داری

که با چندین گره دست از رعونت بر کمر داری

چه می اندیشی از آتش چو با خود چشم تر داری

غنیمت دان اگر چون لاله داغی بر جگر داری