تو آن هوش از کجا داری که از خود بی خبر گردی؟

به محض گفت نتوانی ز ارباب بصیرت شد

قدم بیرون منه از پیروی گر عافیت خواهی

شود از چرب نرمی اژدها مار رگ گردن

ترا از آتش دوزخ کند فردا سپرداری

چو هست از سفره قسمت ترانان جوین صائب