از دم عقرب گره جز سنگ نگشاید کسی

سعی کن از سایه ات چون بید آساید کسی

عمرها زیر فلک چون خضر اگر پاید کسی

دست افسوسی که در دنیا به هم ساید کسی

می روم از خود برون شاید که پیش آید کسی

هر چه از تن پروری بر جسم افزاید کسی

شهپر طاوس را بهر چه آراید کسی؟

گوشه امنی که یک ساعت بیاساید کسی

تا به کی از خواب غفلت چشم نگشاید کسی؟

صائب از همت اگر اقبال فرماید کسی