هر دو عالم یک قدم باشد به پای بیخودی

بلبل هر بوستان و جغد هر ویرانه نیست

عقده دل را مبر سربسته با خود زیر خاک

با لب پرخنده چون سوفار می آید برون

بر سر هر موی خود صد کوه آهن بسته ای

یار کارافتاده را یاری هم از یاران بود

مدتی در تنگنای آب و گل گشتی بس است

دانه ما رو سفید از گردش این آسیاست

دیده مور آیدش ملک سلیمان در نظر

این جواب آن غزل صائب که ملا گفته است