که تاب آب ندارد سفال تاب ندیده

خیال گوهر شهوار را به خواب ندیده

نظر به موی میان رشته ای است تاب ندیده

که از نظارگیان داغ انتخاب ندیده

که لطف دوست گلابی است آفتاب ندیده

که چشم شوخ تو جز دود ازین کباب ندیده

که چشم آینه پوشیدگی به خواب ندیده

ترا کسی که به گلگشت ماهتاب ندیده

غزال مستی چشم ترا به خواب ندیده

که سیل کند رود در زمین آب ندیده

که نارس است ثمرهای آفتاب ندیده

که از نسیم گشایش به هیچ باب ندیده

وگرنه کیست که بی رویی از نقاب ندیده؟

که عکس خویش در آیینه از حجاب ندیده

که آن لب نمکین تلخی از شراب ندیده

صدف تمتعی از گوهر خوشاب ندیده

مبین دلیر به گلهای آفتاب ندیده