به مهر داغ رسیده است برگ لاله ما

کراست زهره که بر لب نهد پیاله ما؟

به دست هر که فتد فردی از رساله ما

که خنده در دهن کبک سوخت لاله ما

ز داغ خویش بود عنبرین کلاله ما

درین بساط اگر رم خورد غزاله ما

که مه تمام شود در حصار هاله ما

که چون سپند جهد مهر از قباله ما

دلی که نرم نگردد ز آه و ناله ما