در کهنسالی ز مرگ ناگهان غافل مشو

امن نتوان زیست از اقبال و ادبار فلک

از چراغی می توان افروخت چندین شمع را

تا در ایام خزان برگ و نوایی باشدت

برگ از اندک نسیمی دست و پا گم می کند

دیدی از اخوان چه پیش آمد عزیز مصر را

هر کجا چون شمع گرم محفل آرایی شوی

تا زبان شکر جای سبزه باشد حاصلت

نابجا نبود سخن، مگشا لب گفتار خویش

برندارد دولت بیدار غفلت، زینهار

رشته هستی به قدر فکر می گردد بلند