ای قامت بلندت معراج آفریدن

پرواز طایر شوق مقراض قطع راه است

مرد آن بود که چون می در شیشه گر کنندش

روزی که حلقه کردند زلف کمند او را

در خاک تیره دیدن نور صفا، کمال است

در عشق پیش بینی سنگ ره وصال است

ای عنکبوت غافل، در تنگنای گردون

ملای روم صائب ما را بود سخن کش