دلدار رفت و برد دل خاکسار من

رفتی و رفت با تو دل بی قرار من

می بود سهل کار دل غم کشیده ام

واحسرتا که چون گل رعنا به باد رفت

از نیم جان من به چه تقصیر دست داشت؟

باری مرا به داغ جدایی چو سوختی

صبری که بود پشت امیدم ازو به کوه

باغ و بهار من ز جهان دامن تو بود

آیا بود به گریه شادی بدل شود

صائب ترانه ای که بشوید ز دل غبار