از آب زندگی به شراب التفات کن

دست و دل گشاده عنانگیر دولت است

غافل ز تلخکامی بی حاصلان مشو

از زخم سنگ نیست در بسته را گزیر

از وضع ناگوار جهان، دیده را بپوش

از عمر جاودان، اثر خیر خوشترست

بیهوده نقد عمر مکن صرف کیمیا

بال و پر نهال امیدست نوبهار

در کنه ذات حق نرسد فکر دور گرد

شرط وصول حق ز خلایق گسستن است

تا تخته بند جسم تو از هم نریخته است

تا مهره ات ز ششدر حیرت شود خلاص