دلهای صیقلی بود آیینه دار حسن

دام بود به طبع هوسناک سازگار

از عرض ملک نخوت شاهان فزون شود

چون خط مشکبار، بود پیچ و تاب من

از یکدگر گزیر ندارند حسن و عشق

گردی است خط ز لشکر زلف سبک عنان

چشم وفا مدار ز خوبان که می کند

در زیر خاک ماند نهان چون زر بخیل

کوه از خروش سیل محابا نمی کند

از صبر و عقل و هوش به خون دست خویش شست