هوای جام صبوح و می شبانه مکن

دو تیغ را نکشد یک نیام در آغوش

به جستجوی تو هر خوشه صد زبان شده است

تو نونیاز و زمانه است کهنه کشتی گیر

حضور تیره دلان سرمه سای آوازست

مباد شانه شمشاد دلشکسته شود

درین دو هفته که گل گرم محمل آرایی است

به گرد کعبه نگشتن ز سست عزمی توست

درین زمانه که دشمن ز خانه می خیزد

چو قطره تن به جلای وطن مده ز محیط

چو داغ لاله گره کن نفس به دل صائب

ازین غزل دل عشاق سوختی صائب