خوش است فصل بهاران شراب نوشیدن

جهان بهشت شد از نوبهار، باده بیار

کنون که شیشه می مالک الرقاب شده است

دو نعمت است که بالاترین نعمتهاست

پیاله از کف ساقی به ناز می گیرم

به غیر عشق که هر روز سخت تر گردید

لباس شهرت شمع است جامه فانوس

به اشک و آه اگر دسترس بود صائب